Dla większości dla hasła „jakość powietrza” pierwsze skojarzenia to „smog” a smog, w tym pyły PM2.5, PM10, to tylko jeden czynnik i to zewnętrzny wpływający na jakość powietrza, pozostałe są nie mniej groźne a są czynnikami pochodzącymi z wnętrza budynku.
Podstawowym czynnikiem, który decyduje o jakości powietrza wewnątrz domu, firmy itp., jest zawartość dwutlenku węgla (CO2). Jako minimum higieniczne przyjmuje się granicę stężenia CO2 1000 ppm (0,1%), przy 1400-1500 ppm. powietrze odczuwane jest wtedy jako ‘nieświeże’, stężenie powyżej 2500 ppm (0,25%),uznawane jest już za niebezpieczne.
Aby zapewnić odpowiednie niskie stężenie CO2 pomieszczenia w których przebywamy powinny być odpowiednio wietrzone gdyż głównym ‘producentem’ CO2 jest człowiek- każdy z nas wydycha średnio 20 litrów dwutlenku węgla na godzinę. Obecne budownictwo tj. szczelna stolarka i dążenie do oszczędności w ogrzewaniu lub chłodzeniu – skutkuje tym że dom nie jest odpowiednio wietrzony, bo o tym zazwyczaj zapominamy, oszczędzamy a nie znamy stężenia CO2.
Drugim czynnikiem ‘psującym’ powietrze są lotne związki organiczne LZO, z angielskiego: Volatile Organic Compounds VOC, TVOC. Lotne związki organiczne emitowane są przez większość elementów wyposażenia i wykończenia pomieszczeń np. dywany, wykładziny, meble, farby, kleje, woski, rozpuszczalniki, środki czyszczące i dezynfekujące oraz kosmetyki.
Lotne związki organiczne mają duży wpływ na ludzi i zwierzęta domowe. Krótkotrwałe negatywne efekty np.: podrażnienie oczu, nosa i gardła, bóle głowy, utrata koordynacji oraz nudności. Długotrwałe efekty mają dużo większy wpływ na zdrowie i mogą powodować uszkodzenie wątroby, nerek i ośrodkowego układu nerwowego. W dłuższym okresie przebywanie w pomieszczeniach z wysokim stężeniem TVOC może spowodować choroby nowotworowe.
